Mart
17
Kendimden tiksiniyorum
Oysa 8 yaşında Arapça Kuran’ı okuyabildiğim için nasıl da mutluydum! Kendimi birşey sanıyordum, islama inanmayanlar benim için direk salak/kafir kategorisine giriyordu! Nasılda mutluydum. O yaşta sadece ne güzel birşeye inandığımı sanıyordum, Kuranı Arapça okuyup hiçbir şey anlamıyordum ki…
Ama o yaşlarda bile hep celişkiliydim, hani hrıstiyan, yahudi vs. olarak doğan bebeklerin ne günahı vardı diyorum? Onlar dinlerini seçemiyorki, bu bana haksızlık olarak geliyordu ama çok da düşünmüyordum bunları ben mutlu müslümanım ya, böylece 18-19 yıl gecti islama salak gibi hizmet ettim, ta ki etik dersinde bi ögretmenim bana kurandan bir ayet göstermesine kadar!
Ayetde kadınlar sizın tarlanızdır yada başka ayetde hırsızlık yapanın eli kesilcek yada kızlar taşlanarak öldürülecek gibi şeyler, o an ipler kopdu zaten midem bulandı, sonrasında kuranı acıp almanca okuduğumda herşey belliydi zaten, gecelerce araştırdım boyumu aşan kitaplar okudum, hocalara sordum durdum ama yok artık acıkca belliydi benim icin, BEN NASIL BIR DINE ONCA YIL INANIP HIZMET ETMIŞIM?!
Üzülüyorum çünkü hala peşimi bırakmıyor, önceden yalnız degildim, dua ediyordum, bırşey olunca hayırlısı diyordum oysa şimdi gerçeklerimle yalnızım bu din yüzünden hala beynim pisikolojik olarak rahat değil, nasıl inandım diye kendimden nefret ediyorum UMARIM BİRGÜN TÜM İNSANLIK BU DİN DENEN ŞEYDEN KURTULUR! Ve bu hale düşmezler!
Anonim
ATEİST CANAVAR 
2 cümlene değinmek istiyorum.
Birincisi gerçeklerinle yalnız değilsin. Tam tersi onlar senin yoldaşların. Var olmayan bir tanrının sana yol göstermesi veya yardım etmesi mümkün olamaz. Ancak gerçeklerin hep ordadır.
İkincisi UMARIM BUTUN INSANLAR BIR GUN BU DIN DENEN LANET ŞEYDEN KURTULURLAR! İnsanlık hakkında dilenebilecek en güzel şey budur.
BeğenBeğen